Ciemności...

Piękności

Piekieł wysłannik...

I odziana we mgłe przyćmionom
spłyne o świcie na zielone pastwiska
I jako piekieł samych wysłannik,
niebo jak w chmurną noc,
strzałami strutymi zasypie
Ukratkiem zwruce braci i siostry przeciw sobie,
by rozpocząć żeź krwawą i bezlitosną
Wraz z orszakiem splamionych
i zbluzganych dusz,
przybede by w krwi zatrutej dziatek waszych,
obmyć mą twarz ochydną
Nikogo łaska niedotknie,
ni żywych,ni martwych
W poklonach ku mej istocie odpłyne spowrotem,
by za lat tysiąć powrucić,
z tym samym piekielnym orszakiem...

Piękności

Ginący świat...

Masy ludzkich istnień
pogrążają się w chaosie
w rytm swojego szaleństwa
zanurzają świat w absurdzie.

Nadciągają legiony
bezdusznych marionetek
twarze jak maski
serca bez uczuć.

Krwawa łuna
rozświetla czarne niebo
anioły ciemności
rozpościerają skrzydła,
skrzydła ciemności.

Ogłuszający dźwięk
rozszalałych bębnów
rozsadza głowę
odmierzając powoli czas,
czas ostatecznej rozgrywki.

Serpentyny ognia
strzelają wysoko
niosąc za sobą
purpurowy znak,
znak przeznaczenia.

Czarna ziemia nasiąknięta
krwią niewinnych burzy się
i wznosi wysoko swe ogromne cielsko
ku górze ku niebu.

Wypluwa swe wnętrzności
krztusząc się i dławiąc
opada strumieniem lawy
niszcząc ostatecznie.

Koniec już bliski
Pani śmierć wybrała
się na swą
ostatnią wędrówkę.

Piękności

Miłość Lucyfera

Przyszedłeś do mnie,
wybrałeś mnie,
poddałeś próbie ognia.
Dałeś pierścień
i miłość Lucyfera.
Panie mrocznych sal,
zabrałeś mi dziewictwo,
zostawiając diabelski ślad,
ognisty miecz mej duszy...

Piękności

TYLKO JA...

ona odchodzi
daleko w las zielony
pomiędzy listowie darowane wiatrowi

idąc

ścieżką rozpostartych dłoni
i palców wbitych w plecy sztyletem
nagiego strachu

wymalowała obrazy twarzy zaskoczonych
rozkruszyła krtanie związała języki
połknęła całe powietrze

ona odchodzi
śluzem depcząc uwitą u podnóża lasu drogę
pani z rybich łusek
ze szponami zamiast paznokci
łypie wodnistymi oczyma
na dzieci swoje
niesforne
głaszcze je do snu – do zabawy śmiertelnej

ona królowa jezior leśnych
usiądzie na bagnistym brzegu
i będzie czekała...

A Piękności poczeka na księżyca poświatę...

Piękności

ZEMSTA UPADŁEGO ANIOŁA

Wygnana,
Opuszczona,
Upokorzona,
Skazana na wieczna tułaczkę
Upadłam...

Stoję w cieniu.
Połamana aureola...
Czarne porozrywane skrzydła,
które zostały oskubane z piór.
Szata splamiona krwią
już na zawsze przybrała brudny odcień.
Włosy nienaturalnie porozrzucane
opadają na nagie piersi.
W oczach zagościła pustka, beznamiętność
i chłód...
czy również ból ?

Czarne myśli zawładnęły umysłem...
Żądza zemsty wypełnia życie...
Nowe życie...lepsze...

-Boże ?!?
To ja ! Twoja Midian !
Tak. Anioł ! Wygnany Anioł !
Opuszczony !
Wyklęty!
Upadły !
Zbieram siły...
Aby powstać i...
Boże?
Twój koniec jest bliski !

Piękności

DOGA DO PIEKIEŁ BRAM

Wieloma kroczyłam ścieszkami, Ciemnymi drogami
Losowi wyzwanie rzuciłam
Gdy do bram piekła przybyłam
Otwarły sie wrota, Zło ze wsząd miota
Krocze w miejsce przez światło zapomniane
Taris
Niegdyś tak mi ukochane
Z każdą tajemnicą odkrytą, Mocą zdobytą
Zatracałem dusze i ciało
Mocy i krwi wciąż mi było mało
Jedna kropla przelanej krwi
Równa jest przed księgą spędzonej chwili
Więc tułałam się w labiryncie lochów
Szukając ukojenia we krwi potworów
Nigdym nie powinnam oddawać duszy
Za moc która zmieniła się w ogrom katuszy !!

Shill

szatan i tak jest lepsza tematyka niz cokolwiek innego super uśmiech

Piękności

tzn?
coś ci się nie podoba?!

Shill

ogolnie wszystko jestpieknie iwogole... ale szatan i mroczne blogoslawiensto rullzz super uśmiech

Piękności

to ma być dla ciebie sex z sztanem? czy coś innego? a tak wogule to po polsku prosze.
jakieś życzenia?!

Piękności

DAR OD SZATANA

Tam, gdzie się księżyc srebrny chowa za lasem,
Tam, kędy droga ciemna lękliwie ucieka,
Czas przestaje płynąć i już nie jest czasem...
A upiór wstaje z grobu i przybiera postać człowieka...

Jedno tylko życie spośród miliona żyć
Daje mu Szatan po raz drugi w istnieniu,
Wytapia mu serce, które jak dzwon zaczyna bić
Powtórnym echem w nowej postaci cieniu.

A owa postać smutna trochę, samotnością zgarbiona,
A ów cień dziwnie ciężki jakby wykuty w skale.
Krok po kroku po raz drugi zaczyna konać,
...Już wie, że po śmierci nie ma powrotu wcale.

Piękności

TWARZE
Po cmętarzu idę ja,
Zjawa o stu twarzach,
Jdę po krwi,
Idę po ziemi pokrytej ludzkimi cialami.
Patrzę stąpam po cmętarzu.
Myślę.
krew smaczniejsza od śmierci....

Piękności

JA - Pani Śmierci ...
Kroczę po ludzkich kościach,
Tak że aż zgrzytają mi pod nogami,
Jestem pełna nienawiści,
Chcę zabić,
Chcę być Panią Śmierci.
Chcę aby wszystko co martwe
Było moim wyśnionym światem.

Piękności

BASTION ZABŁĄKANYCH DUSZ..

Z krainy wolności – krętymi schodami,
szła z ufnością Nimfa budując ołtarze.
Na szczycie zamczysko z okien witrażami,
a wewnątrz złośliwe, czarnoksięskie twarze.

Skrzypi stara poręcz i spróchniałe deski,
szmaragdowy potwór rozkłada pazury.
I sypie pod nogi kłujące pinezki,
Szlifuje na połysk zardzewiałe rury.

W piwnicach zamczyska wegetują beczki,
fałszywa madera w nocy spać nie może,
A bestia kluczykiem otwiera klameczki,
zalewa robaka w miłosnym ferworze.

Głupiutkie laleczki werbuje do sekty,
czaruje stokrotki na pustym ugorze.
Tratuje kołami rozpędzonej Vectry,
Przylaszczki, krokusy w nadziei kolorze.

Nie każdy ma w głowie szalonego opla,
i omija miejsca gdzie grasują szczury.
Trucizny starczyła tylko mała kropla,
aby znikł na zawsze koloryt purpury.

Pospuszczaj ogary w swoich dumnych progach
wymaż zieleń oczu z tajemniczej teczki.
W owczej skórze drzemie brudny but w ostrogach,
podstęp wilkołaka –przykrywką dziateczki.

Piękności

-I-
Szkło, kamyki, piasek...
Wosk, knot, kwiatek...
Mama, tata, dziecko...
Mąż, żona...
Kochanie, słonko, kruszynka...
kurwa, chuj, przekleństwo...
Leżą, śpią, zdychają...
Łza na policzku...
Ulga, cierpienie, rozpacz...
Nienawiść, ból, dobrze ci tak!
Tylku tu śmierci oddech masz...
Tylku tu gnijesz...
Tylko tu jesteś i tylko tu cie nie ma...